Sodium

سدیم یک الکترولیت است که در تمام مایعات بدن وجود دارد. آنها به کنترل میزان مایعات و تعادل اسیدها و بازها تعادل (PH) در بدن کمک می کنند. سدیم همچنین به اعصاب و عضلات کمک می کند تا به درستی کار کنند.

الکترولیت ها مواد معدنی هستند که دارای بار الکتریکی هستند و در مایعات بدن وجود دارند. سدیم و سایر الکترولیت ها مانند پتاسیم، کلرید و بی کربنات به عملکرد طبیعی سلول ها کمک می کنند و به تنظیم میزان مایعات در بدن کمک می کنند. با وجود حضور سدیم در تمام مایعات بدن وجود دارد، بیشترین غلظت آن در خون و در مایع خارج از سلول های بدن یافت می شود.

مقدار سدیم خون، تعادلی است بین میزان سدیم جذب شده از غذا و میزان سدیمی که توسط کلیه ها دفع می شود.

عوامل دخیل در تنظیم هوموستاز سدیم عبارتند از:

• هورمون آلدوسترون از طریق کاهش دفع کلیوی سدیم، موجب افزایش سطح حفظ سدیم می شود.
• ناتریورتیک هورمون از طریق افزایش دفع کلیوی سدیم، موجب کاهش سطح سدیم می شود.
• هورمون آنتی دیورتیک (وازوپرسین/ ADH) باز جذب سدیم از کلیه هارا کنترل می کند و بر روی سطح سدیم تاثیر می گذارد.

به صورت فیزیولوژیک میزان آب و سدیم ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند بنابراین هنگامی که سطح سدیم در خون تغییر می کند، محتوای آب در بدن نیز تغییر می کند. این تغییرات می تواند با کم آبی یا با مایعات زیاد (ادم) همراه باشد که اغلب منجر به تورم در پاها می شود.

بیشتر سدیم مورد نیاز از طریق رژیم غذایی تامین می شود و در صورت مصرف بیش از حد، کلیه ها مازاد سدیم را از طریق ادرار دفع می کنند. به طور معمول، بدن سطح سدیم خود را در محدوده نرمال نگه می دارد. چنانچه سطح سدیم در محدوده نرمال نباشد حاکی مشکلات کلیوی یا کم آبی بدن است.

این آزمایش اغلب به عنوان بخشی از آزمایشات، به نام پانل الکترولیت انجام می شود. همچنین ممکن است بخشی از دو گروه دیگر از آزمایشات به نام پانل متابولیک پایه (BMP)  و پانل متابولیک جامع (CMP)  باشد.