جهت تشخیص تاثیر کمبود یا غیر طبیعی بودن پروتئین های سیستم کمپلمان در افزایش عفونت و یا افزایش فعالیت های خود ایمنی
جهت مونیتورینگ روند درمان در بیماری های خود ایمنی و یا بیماری های مرتبط با سیستم ایمنی
زمانی که عفونت های مکرر میکروبی (عمدتا باکتریال) دارید.
در صورت وجود التهاب، ادم (بدون دلیل مشخص)، علائم وابسته به اختلالات خود ایمنی
به طور دوره ای جهت نظارت بر شرایط حاد یا مزمن تاثیرگذار بر روی سیستم کمپلمان
خون وریدی
ندارد
سیستم کمپلمان شامل تقریبا 60 پروتئین است. که 30 مورد از آن ها پروتئین های موجود در گردش خون هستند که با همکاری هم پاسخ ایمنی و التهابی را تقویت می کنند. آزمایش های کمپلمان به بررسی مقدار و یا فعالیت پروتئین های کمپلمان در خون می پردازد.
سیستم کمپلمان نقشی اساسی در کمک به شناسایی، تخریب و زدودن پاتوژن های خارجی نظیر باکتری و ویروس ها دارد.
سیستم کمپلمان از آن جهت اینگونه نامگذاری شده است که باعث تکمیل و یا کمک به دفاع طبیعی بدن (مانند آنتی بادی ها) می شود. بنابراین سیستم کمپلمان زمانی که بدن آنتی بادی می سازد فعال می شود.
بدن در بعضی موارد بافت خود را از بیگانه تشخیص نداده و در برابر آن آنتی بادی می سازد که این وضعیت در بیماری های خودایمنی مشاهده می شود.
"کمپلمان" بخشی از سیستم ایمنی ذاتی بدن است
برخلاف سیستم ایمنی اکتسابی که آنتی بادی هایی را تولید می کند که تهدیدات خاصی را هدف قرار داده و از بدن مراقبت می کنند، سیستم ایمنی ذاتی غیر اختصاصی بوده و به سرعت در برابر عوامل خارجی برانگیخته می شود. سیستم ایمنی ذاتی نیاز به مواجهه قبلی با عامل میکروبی و یا مواد بیماری زا نداشته و خاطره برخورد قبلی را حفظ نمی کند.
9 پروتئین از سیستم کمپلمان به نام های C1-C9 نامگذاری شده اند. این کمپلمان ها به اضافه پروتئین های باقی مانده با همکاری هم آبشاری را به راه می اندازند که رویکرد آن فعا لسازی، شدت بخشیدن، شکستن قطعات و ایجاد فرم ساختاری فعال پروتئین است. که باعث ایجاد پاسخ در برابر عفونت ، بافت غیرخودی (آنچه در پیوند اعضا روی میدهد)، بقایای سلول های مرده (آنچه در آپوپتوز روی می دهد) و التهاب می شود.
آبشار کمپلمان شامل 3 مسیر چداگانه است که در یک مسیر مشترک نهایی همگرایی دارند.
مسیرها شامل:
مسیر کلاسیک (C4, C2, C1qrs در آن مشارکت می کنند)
مسیر آلترناتیو (C3, Factor B, Properdin)
مسیر Lectin
نتیجه نهایی تمامی این سه مسیر مشابه است و آن " تشکیل کمپلکس حمله غشایی (MAC) است"
فعال سازی کمپلمان موجب چندین اتفاق می شود:
- MAC به سطح میکروب، سلول غیرنرمال و یا موادی که برای تخریب مورد هدف قرار گرفته است، متصل می شود.
این کار یک ضایعه (سوراخ) در دیواره غشایی ایجاد می کند و باعث " لیز" سلول می شود. "لیز" تخریب سلول با رها کردن محتویات است. شبیه به سوراخ کردن یک بادکنک پر آب
- فعال سازی کمپلمان باعث افزایش نفوذپذیری عروق خونی می شود و اجازه می دهد گلبول های سفید خون از طریق جریان خون به بافت ها منتقل شوند.
- جذب WBC (گلبول های سفید) به محل عفونت
- تخریب فاگوسیتوزها: فرآیندی که در آن میکروب ها توسط ماکروفاژها و نوتروفیل ها درگیر و کشته می شوند.
- استفاده از ترکیبات کمپلماتن جهت برچسب زدن بر کمپلکس ایمنی تا WBC بتواند آن های را از خون بزداید
آزمایشات کمپلمان به اندازه گیری مقدار و یا فعالیت و عملکرد پروتئین های کمپلمان در خون می پردازد.
ترکیبات کمپلمان ممکن است به طور انفرادی و یا باهم اندازه گیری شوند تا عملکرد سیستم مورد بررسی قرار گیرد.
C3 و C4 اغلب در سیستم کمپلمان به طور انفرادی اندازه گیری می شوند.
اندازه گیری CH50 عملکرد مسیر کلاسیک کمپلمان را بررسی می کند. چنانچه نتیجه این ارزیابی خارج از محدوده نرمال باشد، سطح کمپلمان هایC1-C9 به طور منفرد اندازه گیری می شوند تا ارثی یا اکتسابی بودن این نارسایی مشخص شود.