Hepatitis Panel
هپاتیتیت التهاب کبد است که بوسیله ویروس، مصرف الکل، داروها، سموم و سپسیس باکتریایی شدید ایجاد می شود.
سه ویروس رایج که اکنون به عنوان عامل بیماری شناخته شده اند، ویروس های هپاتیتیت A، B و C هستند. ویروس های هپاتیتیت D و E کمتر شایع هستند.
Hepatitis Be Antigen(HBe Ag)
به طور کلی این آنتی ژن جهت اهداف تشخیصی استفاده نمی شود، بلکه بیشتر به عنوان شاخصی جهت بررسی عفونت است. حضور HBe Ag با فرم زودرس و فعال بیماری، همچنین با عفونت بالای HBV در ارتباط است.
وجود مداوم این Ag در خون، بیانگر گسترش عفونت مزمن HBV می باشد.
Hepatitis Be Antibody (HBe Ab)
حضور این آنتی بادی نشان دهنده اینست که فاز عفونی بیماری تمام شده یا تقریبا تمام شده است و عفونت زایی بشدت کاهش می یابد.
Hepatitis B surface antigen (HBsAg)
این آزمایش رایج ترین و راحت ترین آزمایش هپاتیت B است و اولین آزمایشی است که در صورت ابتلای فرد نتیجه اش غیر نرمال می شود.
HBs Ag قبل از شروع علائم بالینی افزایش می یابد، در هفته اول علائم به اوج خود می رسد و زمانی که زردی فروکش می کند به حالت عادی باز می گردد.
به صورت کلی میزان این Ag نشان دهنده عفونت فعال توسط HBV است. چنانچه سطح این آنتی ژن در خون پایدار باشد، بیمار ناقل هپاتیت فعال مزمن در نظر گرفته می شود.
Hepatitis B surface antiody (HBsAb)
این Ab تقریباً 4 هفته پس از ناپدید شدن HBs Ag ظاهر می شود و نشان دهنده ایمنی نسبت به عفونت بعدی است.
فرم غلیظ HBs Ab، ، موجب هیپرایمونوگلوبولین در بیمارانی می شود که با بیماران آلوده به HBV در تماس بوده اند.
همچنین این آنتی بادی نشان دهنده ایمنی پس از تجویز واکسن هپاتیت B است.
.
Hepatitis B core antibody (HBcAb)
این آنتی بادی تقریباً 1 ماه پس از عفونت با HBsAg ظاهر می شود و طی چندین سال کاهش می یابد.
HBcAb نیز در بیمارانی با هپاتیت مزمن دیده می شود. سطح HBcAb در فاصله زمانی بین ناپدید شدن HBsAg و ظاهر شدن HBsAb (این زمان را core window می گویند) افزایش می یابد. در این تایم HBcAb تنها مارکر قابل تشخیص عفونت هپاتیت است.
Hepatitis C Virus(HCV)
HCV به روشی مشابه HBV منتقل می شود و بیشتر موارد ناشی از تزریق خون است. دوره کمون بیماری 2 تا 12 هفته پس از مواجهه است و تظاهرات بالینی آن به موازات HBV می باشد. با این حال، برخلاف HBV، عفونت HCV در بیش از 60 درصد افراد آلوده به صورت مزمن است. با وجودی که سیر بیماری متغیر است اما به آرامی پیشروی می کند. 20% از بیماران به سیروز و سرطان های کبدی مرتبط با این عفونت مزمن مبتلا می شوند.
با آزمایش RNA HCV، ویروس HCV را می توان مستقیماً شناسایی کرد. مانند آزمایش DNA HBV، میزان لود RNA HCV ویروس معمولاً به صورت واحد در میلی لیتر یا کپی در میلی لیتر بیان می شود. بار ویروسی بالاتر ممکن است لزوماً نشانه ای از بیماری شدیدتر یا پیشرفته تر نباشد، اما با می تواند نشان دهنده پاسخ به درمان باش.
Hepatitis D Virus (HDV)
HDV به عنوان هپاتیت دلتا شناخته شده است. آنتی ژن HDV با روش Immunoassay چند روز پس از عفونت قابل تشخیص است.
آنتی بادی های HDV IgM و total نیز در اوایل بیماری شناسایی می شوند. افزایش مداوم این آنتی بادی ها نشان دهنده حالت مزمن یا ناقل است.
Hepatitis E (HEV)
هیچ گونه تست آنتی ژن و آنتی بادی برای این ویروس در دسترس نیست.