-
تشخیص آرتریت روماتوئید (RA) و سندرم شوگرن
-
هنگامی که پزشک طبق علائم موجود به RA یا سندرم شوگرن مشکوک است.
- خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست.
آزمایش فاکتور روماتوئید (RF) عمدتاً برای کمک به تشخیص دقیق آرتریت روماتوئید استفاده می‌شود.
در آرتریت روماتوئید، آنتی‌بادی‌های غیرطبیعی IgG که توسط لنفوسیت‌ها در غشای سینوویال تولید می‌شوند، به‌عنوان آنتی‌ژن عمل می‌کنند. سایر آنتی بادی های IgG و IgM در سرم بیمار با مولفه fc آنتی ژنی غیر طبیعی IgG سینوویال واکنش داده و کمپلکس های ایمنی تولید می کنند. این کمپلکس‌های ایمنی، سیستم تکمیلی و سایر سیستم‌های التهابی را فعال می‌کنند تا باعث آسیب مفاصل شوند. این IgM واکنشی RF نامیده می شود. بافت‌هایی غیر از مفاصل، از جمله رگ‌های خونی، ریه‌ها، اعصاب و قلب نیز ممکن است در التهاب خودایمنی دخیل باشند.
آزمایش RF به منظور شناسایی آنتی بادی های IgM انجام می شود. نقش دقیق RF ، در پاتوفیزیولوژی بیماری به خوبی شناخته نشده است. در اغلب بیماران مبتلا به روماتیسم RF مثبت دیده می شود.
همچنین ، RF منفی تشخیص RA را رد نمی کند. RF یک مارکر مناسب نیست زیرا در صورت بهبود علائم بیماری، ناپدید نمی شود.
بیماری های خود ایمنی از قبیل لوپوس اریتماتوز سیستمیک و سندرم شوگرن syndrome) (Sjogren نیز ممکن است باعث مثبت شدن تست RF شود. RF گاهی اوقات در بیماران مبتلا به سل، هپاتیت مزمن، مونونوکلئوز عفونی و اندوکاردیت باکتریایی تحت حاد نیز دیده می شود.