-
تشخیص بیماری نقرس
-
ارزیابی پره اکلامپسی
- در صورت مشاهده درد مفاصل یا نشانه هایی که پزشک به نقرص مشکوک شود.
- نظارت بر سطح اسید اوریک هنگام انجام شیمی درمانی یا رادیوتراپی
- خون وریدی
- ادرار
- آمادگی خاصی لازم نیست.
اوریک اسید یک ترکیب نیتروژنی، محصول کاتابولیسم پورینها (ترکیبات نیتروژن دار) است. پورین در موادی مانند اسیدهای نوکلئیک (DNA,RNA) در بدن یافت می شود. آنها از هضم برخی غذاها (نخود، لوبیا، جگر و...)، نوشیدنیهای الکلی، مرگ سلولی یا به ندرت یک تمایل ارثی به تولید اوریک اسید بیش از حد، دیده میشود. از میان موارد نام برده شده شایعترین علت تجمع اسید اوریک تمایل ارثی به تولید بیش از حد اسید اوریک یا عملکرد ضعیف کلیه است که باعث کاهش توانایی دفع اسید اوریک میشود. بیشترین میزان اوریک اسید توسط کلیهها و مقادیر کمتر آن توسط سیستم گوارشی دفع میشود.
اگر اوریک اسید بیش از حد تولید شود یا به اندازه کافی حذف نشود، می تواند در بدن تجمع یابد و باعث هیپراوریسمی شود. وجود اوریک اسید اضافی می تواند باعث نقرس شود. نقرس نوعی آرتریت است که به علت تشکیل کریستالهای اسید اوریک در مایع مفصلی موجب التهاب مفاصل میشود. اوریک اسید اضافی نیز میتواند در بافتهایی مانند کلیه رسوب کرده و منجر به سنگ کلیه یا نارسایی کلیه شود.