تشخیص وجود التهاب و تعیین شدت آن.
نظارت بر پاسخ به درمان.
- هنگامی که پزشک به اختلال التهابی (مانند انواع خاصی از آرتریت و اختلالات خود ایمنی یا بیماری التهابی روده) و یا عفونت (به ویژه پس از جراحی) مشکوک است.
- خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست اما از آنجاکه برخی از داروها ممکن است در نتیجه آزمایشCRP اختلال ایجاد کنند، داروهای مصرفی خود را به پزشکتان اطلاع دهید
سطح CRP منعکس کننده وجود و شدت التهاب در بدن است.
پروتئین واکنشی C (CRP) یک واکنش دهنده غیر اختصاصی فاز حاد است که برای تشخیص بیماری های عفونی باکتریایی و اختلالات التهابی مانند تب روماتیسمی حاد و آرتریت روماتوئید استفاده می شود. سطوح CRP به طور مداوم در عفونت های ویروسی افزایش نمی یابد.
CRP پروتئینی است که توسط کبد درطول فاز حاد التهابی و سایر بیماری ها ساخته می شود و سپس در خون آزاد می شود. این پاسخ اولیه، پاسخ فاز حاد نامیده می شود که به آن پاسخ التهابی نیز می گویند. پاسخ فاز حاد همچنین می تواند در شرایط مزمن، از جمله برخی بیماری های خودایمنی رخ دهد.
نتیجه مثبت آزمایش نشان دهنده وجود بیماری است اما در مورد علت بیماری اطلاعاتی نمی دهد. سنتز CRP توسط کمپلکس های آنتی ژن-ایمنی، باکتری ها، قارچ ها و تروما آغاز می شود. تست CRP نسبت به میزان رسوب گلبول های قرمز (ESR)، شاخص حساس تر و سریع تری است. در یک تغییر التهابی حاد، CRP افزایش سریع تر و شدیدتری از ESR را نشان می دهد.
در دو صورت CRP ناپدید می شود:
- بهبود بیماری( قبل از بازگشت ESR به حالت عادی).
- هنگامی که فرآیند التهابی توسط سالیسیلات ها یا استروئیدها سرکوب شود.
سطح CRP با سطوح افزایش یافته ایزوآنزیم MB کراتین کیناز ارتباط دارد، اما 1-3 روز بعد، CRP به میزان حداکثری خود می رسد.
مطالعات اخیر نشان داده اند که CRP پایه یک نشانگر خوب برای رویدادهای قلبی عروقی در آینده است. سطح CRP نسبت به سطح کلسترول LDL پیش بینی کننده قوی تری برای حوادث قلبی عروقی است.
در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر پایدار یا سندرم های حاد کرونری، اندازه گیری hs-CRP (CRP با حساسیت بالا) می تواند به عنوان یک نشانگر مستقل جهت ارزیابی احتمال رویدادهای مضر، از جمله مرگ، سکته قلبی، یا تنگی مجدد پس از مداخله عروق کرونر از راه پوست مفید باشد. hs-CRP بیشتر زمانی استفاده می شود که سایر علل التهاب سیستمیک از بین رفته باشند.