C-ANCA & P-ANCA

این آزمایش آنتی بادی های سیتوپلاسمی ضد نوتروفیل (ANCA) را در خون جستجو می کند. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با مواد خارجی مانند ویروس ها و باکتری ها می سازد. اما ANCA ها اشتباها به سلول های سالم، به نوتروفیل ها حمله می کنند که منجر به اختلالی به نام واسکولیت خود ایمن شود. واسکولیت خود ایمن باعث التهاب و تورم رگ های خونی می شود.

این آزمایش نه تنها برای کمک به تشخیص بیماری عروقی گرانولوماتوز مانند گرانولوماتوز واگنر (WG) استفاده می شود بلکه برای دنبال کردن دوره بیماری، نظارت بر پاسخ به درمان، و تشخیص زودهنگام مفید است. WG یک واسکولیت سیستمیک منطقه ای است که در آن عروق خونی کوچک کلیه ها، ریه ها و دستگاه تنفسی فوقانی توسط التهاب گرانولوماتوز آسیب می بینند.

در گذشته تشخیص با استفاده از بیوپسی بافت آسیب دیده بالینی صورت می گرفت اما امروزه آزمایشات سرولوژیک نقش کلیدی در تشخیص WG و سایر سندرم های واسکولیت سیستمیک دارند. هنگامی که ANCA ها با میکروسکوپ ایمونوفلورسانس غیرمستقیم شناسایی می شوند، دو الگوی اصلی رنگ آمیزی وجود دارد:

• (c-ANCA) ANCA سیتوپلاسمی
•  (p-ANCA) ANCA دور هسته ای

سنجش ایمونوشیمیایی خاص نشان می دهد که c-ANCA عمدتاً شامل آنتی بادی های پروتئین3  (PR3) و p-ANCA شامل آنتی بادی های میلوپراکسیداز  (MPO)است. استفاده از روش ایمونوشیمیایی اختصاصی آنتی ژن برای مشخص کردن ANCA (به جای استفاده از میکروسکوپ ایمونوفلورسانس) اختصاصی تر و از نظر بالینی مرتبط تر است. بنابراین، از اصطلاحات پروتئیناز 3-ANCA (PR3-ANCA) و میلوپراکسیدازANCA- (MPO-ANCA) استفاده می شود.

این آزمایش می تواند نشان دهد که یک یا هر دو نوع آنتی بادی را دارید که می تواند به پزشک در تشخیص و درمان اختلال شما کمک کند.

آنتی بادی های P-ANCA همچنین می توانند اشکال مختلف بیماری التهابی روده را متمایز کنند. آنتی بادی های P-ANCA در 50-70٪ از بیماران کولیت اولسراتیو، اما تنها در 20٪ از بیماران بیماری کرون (CD) یافت می شود.