- تشخیص ابتلای پیشین یا اخیر به عفونت CMV .
- هنگامی که فرد علائمی از جمله یرقان، تب و خستگی را دارد که نشانگر احتمال ابتلا به عفونت CMV است.
- هنگامی که نوزاد دارای ناهنجاری های مادرزادی متعدد، زردی، کم خونی غیرقابل توضیح، تشنج یا مشکلات رشدی است که ممکن است به علت CMV باشد.
- خون وریدی
- ادرار
- خلط
- مایع آمنیوتیک
- CSF
- بیوپسی
- آمادگی خاصی لازم نیست.
سیتومگالوویروس(CMV) متعلق به خانواده هرپس ویروس است و شامل ویروس هایی است که موجب آبله مرغان و مونونوکلئوز می شوند.
CMV یک ویروس رایج است که معمولاً علائمی ندارد یا فقط بیماری خفیفی ایجاد می کند. آزمایش CMV آنتی بادی هایی را که در خون در پاسخ به عفونت تولید می شود یا مستقیماً CMV را، تشخیص می دهد.
CMV در بسیاری از مایعات بدن در طول یک عفونت فعال، از جمله بزاق، ادرار، خون، شیر مادر، تماس جنسی و مایع مغزی -نخاعی یافت می شود. CMV به راحتی از طریق تماس نزدیک با فردی که آلوده است یا از طریق تماس با مایعات یا اشیاء آلوده بدن از فردی به فرد دیگر سرایت می کند. این ویروس از طریق جفت به جنین منتقل می شود و آسیب های جدی به جنین وارد می کند.
روش های مختلفی برای تشخیص عفونت سیتومگالوویروس (CMV) وجود دارد:
بررسی IgG و IgM
IgMاولین آنتی بادی است که در پاسخ به عفونت CMV توسط بدن تولید می شود. آنها در اکثر افراد ظرف یک یا دو هفته پس از مواجهه اولیه وجود دارند. تولید آنتی بادی IgM برای مدت کوتاهی افزایش می یابد و کاهش می یابد.
آزمایش IgG، به منظور تشخیص اینکه آیا فرد تا به حال در معرض CMV قرار گرفته است یا خیر استفاده می شود. پس از عفونت اولیه، ویروس به طور معمول غیر فعال می شود و آنتی بادی های IgG در برابر عفونت اولیه ایمنی ایجاد می کنند.
همچنین می توان از روش PCR برای شناسایی و اندازه‌گیری مقدار DNA ویروسی در نمونه بیمار استفاده کرد.