-
تشخیص عفونت قبلی یا اخیر با ویروس سرخجه.
-
هنگامی که علائم عفونت سرخجه مشاهده شود.
-
هنگامی فردی باردار است و یا با افرادی که دارای بثورات پوستی هستند، تماس داشته است.
-
تعیین میزان پاسخ ایمنی افرادی که واکسینه شده اند.
- خون وریدی
- سواب دهانی
- آمادگی خاصی لازم نیست.
ویروس سرخک از خانواده پارامیکسو ویروس است. سرخک یک بیماری بشدت مسری است که از طریق ترشحات دهان و بینی منتشر می شود. بیماری با تب و علائمی شبیه زکام شروع می شود.
غربالگری آنتی بادی های سرخجه برای تشخیص مصونیت نسبت به سرخجه انجام می شود. این آزمایش‌ها وجود آنتی بادی های IgG/M را تشخیص می‌دهند. آنتی بادی های اولیه از کلاس IgM بتدریج با IgG جایگزین می شوند. این بیماری به مدت 7-14 روز پس از ظهور راشها واگیردار است. در نوزادان متولد شده از مادران ایمن، آنتی بادی ضد سرخجه از نوع IgG از جفت عبور می کند که موجب مصونیت نوزادان به مدت 6 ماه می شود.
این آنتی بادی ها در بیماران با عفونت قبلی یا فعال سرخجه افزایش می یابد. این آزمایش برای تأیید وجود یا عدم وجود ایمنی سرخجه در زنان باردار انجام می شود، زیرا عفونت مادرزادی سرخجه در سه ماهه اول بارداری با ناهنجاری های مادرزادی جنین (نقایص قلبی، آسیب مغزی، ناشنوایی)، سقط جنین یا مرده زایی همراه است. اصطلاح TORCH (توکسوپلاسموز، سرخجه، سیتومگالوویروس، تبخال) برای عفونت هایی با اثرات مضر شناخته شده بر روی جنین استفاده می شود. اثرات روی جنین ممکن است مستقیم یا غیرمستقیم باشد (به عنوان مثال، سقط یا زایمان زودرس). بیماری در افرادی با ضعف سیستم ایمنی، سو تغذیه و یا کمبود ویتامین A بیماری شدت می یابد.
اگر تیتر آنتی بادی مثبت باشد، عفونت اخیرا رخ داده است. تیترهای IgM، 1 تا 2 روز پس از شروع بیماری ظاهر می شوند و 5 تا 6 هفته پس از عفونت ناپدید می شوند.
آزمایش آنتی بادی ضد سرخجه همچنین در تشخیص سرخجه ی نوزادی (مادرزادی) استفاده می شود. آنتی بادی ضد سرخجه IgM قادر به عبور از جفت نیست. اگر نوزادی آنتی بادی IgM را داشته باشد، مشکوک به سرخجه حاد مادرزادی یا نوزادی است. آزمایش آنتی بادی اغلب در کودکان مبتلا به ناهنجاری های مادرزادی که ممکن است ناشی از عفونت مادرزادی سرخجه باشد استفاده می شود.
علاوه بر تست های سرولوژیک از تست مولکولی PCRبرای تشخیص عفونت استفاده می شود.