- به منظور تشخیص آسیب عضلانی و کبدی
- تشخیص بیماری های عضلانی مانند دیستروفی عضلانی، پلی میوزیت، درماتومیوزیت و اختلال ماسکولار اولیه
- تشخیص سیروز و هپاتیت کبدی
- تشخیص ضعف ناشی از بیماری های نورولوژیک از ضعف عضلانی
- مونیتورینگ پاسخ به درمان و نظارت بر وضعیت بیمار
خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست اما از آنجاکه برخی از داروها ممکن است در نتیجه آزمایش آلدولاز اختلال ایجاد کنند، داروهای مصرفی خود را به پزشکتان اطلاع دهید.
- ورزش شدید نیز می تواند موقتا سطح آلدولاز را افزایش دهد.
آلدولاز آنزیمی است که شباهت زیادی به آنزیم های AST و CPK دارد. آلدولاز در سراسر بدن یافت می شود و عمدتاً در ماهیچه های اسکلتی، کبد و مغز است. افزایش سطح آلدولاز معمولاً نشان دهنده آسیب عضلانی یا کبدی است زیرا در صورت آسیب مقدار زیادی آلدولاز به جریان خون آزاد می شود. علاوه بر این آلدولاز در گلیکولیز نیز استفاده می شود.
آزمایش آلدولاز ممکن است آسیب عضلانی یا اندامی را که به دلیل آسیب یا وضعیتی که بر عضلات یا اندام ها تأثیر می گذارد، نشان دهد.
در شرایطی مانند ضربه عضلانی اسکلتی، دیستروفی عضلانی، درماتوزیت، پلی میوزیت، حمله قلبی، هپاتیت، سرطان کبد و سرطان پانکراس ممکن است سطح آلدولاز بالاتر از حد طبیعی باشد.
مقادیر طبیعی در بیماران مبتلا به بیماری های عصبی مانند فلج اطفال، میاستنی گراویس و مولتیپل اسکلروزیس دیده می شود.
آزمایش آلدولاز همچنین می تواند به درک علت برخی اختلالات عضلانی کمک کند. بسیاری از اختلالات ماهیچه ها از سیستم عصبی منشا می گیرند و باعث ضعف یا درد عضلانی می شوند. بنابراین، بیماری های عصبی که باعث ضعف می شوند را می توان با این تست از علت ضعف عضلانی متمایز کرد.