-
شناسایی بیماری ها و شرایط ناشی از کمبود و تولید بیش از حد هورمون رشد (GH)
-
تشخیص بیماری های مربوط به غده هیپوفیز
-
نظارت بر روند درمان جایگزینی هورمون رشد.
- هنگامی که کوتاهی قد، تاخیر رشد (در کودکان) یا کاهش تراکم استخوان، کاهش قدرت عضلانی و افزایش چربی (در بزرگسالان)مشاهده شود.
- هنگامی که علائم ژیگانتیسم (در کودکان) یا آکرومگالی (در بزرگسالان) مشاهده می شود.
- در طول و پس از درمان ناهنجاری های GH
- خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست اما از آنجاکه برخی از داروها ممکن است در نتیجه آزمایش IGF-1 اختلال ایجاد کنند، داروهای مصرفی خود را به پزشکتان اطلاع دهید.
هورمون رشد (GH) اثرات خود را بر روی بسیاری از بافت ها از طریق یک گروه پپتید به نام سوماتومدین اعمال می کند. متداول ترین سوماتومدین های تست شده عبارتند از: IGF-1 و IGF-3.
علاوه بر GH، میزان IGF-1 آزاد و IGF-3 متصل به پروتئین (IGF3BP) نیز اندازه گیری می شود. تغییرات زیاد در ترشح GH در طول روز رخ می دهد. سنجش GH بطور تصادفی ممکن است همپوشانی بین موارد نرمال و غیر نرمال داشته باشد.
سوماتومدین ها برخلاف GH در طول روز و یا طی ورزش دچار تغییر نمی شوند زیرا آنها به پروتئین های در گردش متصل هستند که باعث پایداری آنها می شود. در نتیجه این موجب می شود که نتایج تست IGF-1 بین مقادیر نرمال و غیر نرمال همپوشانی نداشته باشد.
بین میزان IGF-1 و GH ارتباط مستقیمی وجود دارد بدین صورت که در موارد کمبود GH، میزان IGF-1 نیز کاهش می یابد.
متخصصین اطفال معمولاً از IGFBP خصوصا IGFBP-3 و IGFBP-2 برای کاهش بیشتر تأثیر متغیرهای مؤثر بر سطوح GH و سوماتومدین استفاده می کنند.
IGFBP-3 کمتر به سن وابسته است، بنابراین حساسیت و اختصاصیت تست بالاتر است. این پروتئین ها به ارزیابی کمبود GH و سندرم های مقاوم به GH مثل کوتولگی لاورن کمک میکنند.