- جهت تشخیص و نظارت بر بیماری‌های تیروئید خودایمن (مانند بیماری‌های گواتر گریوز یا هاشیموتو).
- هنگامی که فرد علائم کم کاری یا پرکاری تیروئید داشته باشد.
- بررسی احتمال ابتلای کودک یا نوزاد به بیماری های تیروئیدی خودایمن در صورتی که مادر آنها به بیماری‌های خودایمنی تیروئید یا سایر بیماری های خود ایمن مبتلا باشد که بر عملکرد تیروئید تاثیر می گذارد.
- نظارت بر روند درمان در افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمن تیروئید.
- خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست.
این آزمایش یکی از تست های مربوط به تیروئید است و بوسیله آن می توان غلظت تیروگلوبین که یک پروتئین است را اندازه گیری کرد. این تست به عنوان مارکر برای تیروئید خودایمن، سرطان تیروئید و نیز برای مقابله با عود سرطان تیروئید، از آزمایش آنتی‌تیروگلوبولین استفاده می‌شود.
این آنتی بادی به تیروگلوبولین متصل می شود که یک پروتئین اختصاصی است که نقش حیاتی در سنتز، ذخیره و رهاسازی هورمون های تیروئیدی دارد.
همچنین تیروگلوبولین در فولیکول‌های تیروئید تا زمانی که نیاز به تولید هورمون باشد، باقی می‌ماند. تیروگلوبولین در شرایط عادی به گردش خون سیستمیک ترشح نمی‌شود. با این حال، تخریب فولیکولی از طریق التهاب (تیروئیدیت هاشیماتو، تیروئیدیت لیمفوتیک مزمن یا هیپوتیروئیدیسم خودایمن)، خونریزی (گواتر ندولار) یا رشد سریع اختلال در بافت تیروئید (مانند بیماری Graves) می‌تواند منجر به نشت تیروگلوبین به داخل جریان خون شود.
آزمایش Anti-Tg معمولاً همراه با آزمایش آنتی تیروئید پراکسیداز (Anti-TPO) انجام می شود. هنگامی که این کار انجام می شود، حساسیت و اختصاصیت بسیار افزایش می یابد