- ارزیابی فاکتورهای انعقادی
- بررسی تاثیر داروهای ضد انعقاد از جمله وارفارین
- هنگامی که اختلال در انعقاد خون وجود دارد.
- خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست.
PT برای ارزیابی کفایت سیستم بیرونی و مسیر رایج در مکانیسم لخته شدن استفاده می شود. وقتی این فاکتورهای انعقادی در مقادیر کم وجود داشته باشند، PT طولانی می شود. بسیاری از بیماری ها و داروها و داروها با کاهش سطح این عوامل مرتبط هستند. این موارد شامل موارد زیر است:
- بیماری هپاتوسلولار کبدی(سیروز و هپاتیت)
از آنجاییکه فاکتورهای I، II، V، VII، IX و X در کبد تولید می شوند، با اختلال عملکرد سلول کبدی شدید، سنتز این فاکتورها انجام نمی شود.
- بیماری انسدادی صفراوی (به عنوان مثال، انسداد مجرای صفراوی ثانویه به تومور یا سنگ کیسه صفرا یا کلستاز داخل کبدی ثانویه به سپسیس یا داروها)
در نتیجه انسداد صفرا، صفرای لازم برای جذب چربی وارد روده نمی شود و باعث سوء جذب چربی می شود. ویتامین های A E ,D وK محلول در چربی هستند و همچنین جذب نمی شوند. به علت اینکه سنتز فاکتورهای II ، VII، IX و X به ویتامین K وابسته است این فاکتورها به اندازه کافی تولید نمی شوند و غلظت سرمی آنها کاهش می یابد.
- ضد انعقادهای خوراکی
مشتقات کومارین (دیکومارول و وارفارین) برای جلوگیری از انعقاد در بیماران مبتلا به بیماری ترومبوآمبولیک استفاده می شود. این داروها با تولید فاکتورهای انعقادی وابسته به ویتامین K تداخل می کنند که منجر به طولانی شدن PT می شود،
آزمایش زمان ترومبوپلاستین(PTT) عملکرد فاکتورهای انعقادی خاص را بررسی می کند. اینها شامل عواملی هستند که به عنوان فاکتور VIII، فاکتور IX، فاکتور X1 و فاکتور XII شناخته می شوند.
در صورتی که هر یک از این عوامل از بین رفته یا معیوب باشد، به این معنی است که فرد دچار اختلال خونریزی است. شناخته شده ترین و شایع ترین اختلال خون ریزی به ترتیب هموفیلی و فون ویلبراند می باشند.