آرتریت واکنشی یا راکتیو آرتریت واکنشی یا راکتیو Reactive arthritis به معنی ایجاد التهاب در یک مفصل به دنبال عفونت در دیگر قسمت های بدن است. آرتریت به معنای التهاب مفصل است و منظور از آرتریت واکنشی این است که مفصل واکنش نشان میدهد. این یک واکنش به عفونت در محل دیگری از بدن غیر از خود مفصل است. محل این عفونت معمولا در روده یا مجرای ادرار است. گاهی اوقات به این بیماری سندروم ریتر Reiter’s syndrome هم میگویند. هنوز علت این بیماری به درستی شناخته شده نیست ولی تئوری در این زمینه وجود دارد. این فرضیه توضیح میدهد که وقتی عفونتی در نقطه ای از بدن ایجاد میشود دفاع ایمنی بدن بر علیه میکروب ها وارد عمل شده و میکروب ها را از بین میبرند. بر اثر خرد شدن و تکه تکه شدن میکروب ها قسمت هایی از بدنه آنها از طریق جریان خون به بافت سینوویال مفصل میرسد. در آنجا بدن به این تکه ها واکنش نشان میدهد. بدن فکر میکند اینها میکروب های زنده هستند در حالیکه اینطور نیست. بر اثر این اشتباه، بافت سینوویال مفصل شروع به دفاع در برابر این تکه ها کرده و مولکول های شیمیایی ترشح میکند که آنها را نابود کند. این مولکول های شیمیایی موجب التهاب مفصل میشوند و علائم آرتریت را بوجود میاورند. این علائم تا حدودی شبیه به التهابی است که در اثر ورود میکروب واقعی به مفصل بوجود میاید ولی در واقع میکروبی در مفصل وجود ندارد و فقط التهاب ایجاد میشود.هفته بعد از آن علائم آرتریت واکنشی تظاهر کند. شایع ترین علائم آن عبارتند از: درد مفصلی در یک یا چند مفصل و بیشتر در مفاصل زانو، مچ پا و انگشتان پا و یا در مفاصل ساکروایلیاک لگن / ممکن است قبل از شروع درد، خشکی مفصلی ایجاد شود/ تورم مفصل / درد و تورم ممکن است خفیف یا شدید باشد / گاهی اوقات تاندنیت یا التهاب تاندون در محل اتصال تاندون ها به استخوان ایجاد میشود. این التهاب تاندونی بیشتر در تاندون آشیل و تاندون های انگشتان دست و پا ایجاد میشود.