آزمایش تعیین هویت اغلب به منظور تأیید رابطه پدربیولوژیک و فرزند (تعیین ابوت) انجام میگیرد. آزمایش تعیین هویت با توجه به درخواست متقاضیان در مواردی که به هر دلیل نیاز به اثبات این رابطه وجود داشته باشد انجام می‌شود. در این آزمایش نمونه DNA پدر با نمونه فرزند مقایسه می شود.
این مقایسه توسط چندین مارکر ژنتیکی انجام میگیرد. این مارکرها توالی های تکرار شده ای از DNA به نام (STR) Short tandem Repeat هستند. تعداد این تکرارها که در نواحی اینترون (غیر کد شونده) ژن واقع شده اند در افراد مختلف متفاوت است. از آنجاکه هر فرد نیمی از ژن های خود را از پدر و نیم دیگر را از مادر دریافت می کند. تکرار این توالی ها در فرزند مشابه والدین است. از این رو این تفاوت در افراد مختلف می تواند مبنای دقیقی جهت یافتن رابطه والد و فرزندی باشد.
همچنین از دیگر کاربردهای این تست می توان به بررسی نمونه های جمع آوری شده از محل جرم، جستجو اعضای خانواده، تشخیص دوقلوهای همسان و تشخیص هویت از روی آثار به جا مانده از اجساد اشاره کرد.
آزمایش Paternity به عنوان دقیق ترین روش تشخیصی رابطه پدر و فرزندی مورد استفاده قرار می گیرد ودارای دقت %99.9 است.
آزمایش Paternity پیش از تولد:
آمنیوسنتز و CVS: جهت بررسی رابطه ابوت می توان به منظور حصول DNA جنین، درهفته های 14 تا 20 بارداری از روش آمنیوسنتز و در هفته های 10-12 بارداری از روش CVS استفاده کرد. از آنجاکه این دو روش، روش های تهاجمی تلقی می گردند؛ ممکن است برای مادر یا جنین با خطراتی همراه باشند.
آزمایش تعیین ابوت پس از تولد:
این تست بر روی نمونه جمع آوری شده از مو یا مایعات بدن والد و فرزند و مقایسه DNA آن دو باهم انجام می شود.