Anti SCL70 antibody

این آنتی بادی در 45% از بیماران مبتلا به اسکلرودرمی (اسکلروز سیستمیک پیشرونده(PSS)) است بیماری وجود دارد. آنتی بادی Scl-70 یک آنتی بادی ضد هسته ای است. PSS یک اختلال است که با درگیری چندین سیستم با التهاب همراه با فیبروز رگ‌های خونی کوچک در پوست و اندام‌های احشایی، از جمله قلب، ریه‌ها، کلیه‌ها و دستگاه گوارش مشخص می‌شود. به طور کلی، هر چه تیتر آنتی بادی Scl-70 بالاتر باشد، احتمال وجود PSS بیشتر است و بیماری فعال تر است. بنابراین همراه با درمان بیماری تیتر آنتی بادی Scl-70 کاهش می یابد.

عدم وجود این آنتی بادی موجب رد تشخیص PSS نمی شود. با وجود اینکه این آنتی بادی تقریبا برای PSS اختصاصی است، اما گاهی در سایر بیماری های خودایمنی (مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک، بیماری بافت همبند مختلط، سندرم Sjogren، پلی میوزیت، و آرتریت روماتوئید) دیده می شود.

آنتی بادی های RNA پلیمراز III در 11-23% از بیماران مبتلا به PSS یافت می شود. بیماران PSS که دارای آنتی بادی های RNA پلیمراز III هستند، زیرگروه سرولوژیک مجزا تشکیل می دهند و معمولاً هیچ کدام از سایر آنتی بادی هایی را که معمولاً در بیماران PSS یافت می شود، از جمله آنتی سانترومر یا anti-Scl70 ندارند. بیماران PSS با آنتی RNA پلیمراز III ریسک ابتلا به اسکلرودرمی از نوع پوستی منتشر با احتمال بالای درگیری پوست و بیماری پرفشاری کلیه را افزایش می دهند.

نتایج منفی آزمایش بیانگر آنست که هیچ آنتی بادی IgG قابل شناسایی برای RNA پلیمراز III وجود ندارد، اما احتمال PSS را رد نمی کند.