- جهت بررسی علت نامناسب بودن انعقاد خون
- جهت تشخیص نارسایی آنتی ترومبین
ترجیحا 2ماه پس از thrombotic episodes، درحین مصرف و یا حداقل 6هفته پس از مصرف داروهای ضدانعقاد خون
نمونه خون وریدی
ندارد
آزمایش آنتی ترومبین به اندازه گیری عملکرد و میزان آنتی ترومبین می پردازد. آنتی ترومبین پروتئینی است که به وسیله کبد جهت کنترل انعقاد خون تولید می شود. به طور طبیعی زمانی که عروق خونی دچار جراحت می شوند بدن برای تشکیل لخته خون و پیشگیری از، ازدست دادن خون مجموعه ای از فاکتورهای انعقادی را فعال می کند که به این فرایند آبشار انعقادی می گویند.
آنتی ترومبین با مهار عملکرد چندین فاکتور انعقادی فعال به تنظیم این روند کمک می کند.
به طور عمده ترومبین و فاکتور Xa مسئول کند کردن روند انعقاد و جلوگیری از لخته شدن بیش از حد یا نامناسب هستند.
2دلیل عمده جهت نارسایی آنتی ترومبین وجود دارد:
- ارثی
- اکتسابی
بیمارانی با کمبود آنتی ترومبین ارثی و یا اکتسابی در معرض ریسک بالای ترومبوز وریدی هستند.
- کمبود ارثی آنتی ترومبین بسیار نادر است(حدود 1نفر در هر 5000نفر) چنانچه فرد دارای یک ژن معیوب و یک ژن نرمال (هتروزیگوت) باشد، دوره های ایجاد لخته شدن نامناسب از حدود 30-20 سالگی آغاز می شود. در موارد بسیار معدودی یک فرد در هر دو ژن آنتی ترومبین دچار نقص است که نتیجه آن مشکلات وخیم ترومبوتیک است که مدت کوتاهی پس از تولد آشکار می شود.
- کمبود اکتسابی آنتی ترومبین ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد که می تواند تحت تاثیر شرایط مختلفی از قبیل بیماری های کبدی، کم خونی، ترومبوز گسترده، انعقاد داخل عروقی منتشر(DIC)، از دست دادن خون، سندروم نفروتیک، تومورهای متاستاتیک و شیمی درمانی با آسپارژیناز ایجاد شود. 2نوع از کمبود آنتی ترومبین ارثی وجود دارد:در نوع اول: تولید آنتی ترومبین طبیعی است اما میزان آن کافی نیست.در نوع دوم: میزان تولید آنتی ترومبین کافی است اما عملکرد آن مناسب نیست
این موار با انجام 2آزمایش زیر قابل تشخیص، افتراق و ارزیابی هستند:
Antithrombin activity: جهت سنجش عملکرد کفایت آنتی ترومبین
Antithrombin antigen: جهت اندازه گیری میزان حضور آنتی ترومبین
ناکافی بودن آنتی ترومبین ارثی ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد که نتیجه آن کاهش میزان آنتی ترومبین نوع اول است.