- کمک به بررسی تشکیل نامناسب لخته خون
- کمک به تعیین علت سقط مکرر
- به عنوان بخشی از ارزیابی سندرم آنتی فسفولیپید (APS)
- هنگامی که یک یا چند لخته خون غیرطبیعی در ورید یا شریان باشد.
- هنگامی که سقط مکرر داشته اید، به خصوص در سه ماهه دوم و سوم.
- هنگامی که یک بیماری بافت همبند مانند SLE (لوپوس اریتماتوز سیستمیک) دارید که می تواند با APS مرتبط باشد.
نمونه خون
امادگی خاصی لازم ندرد.
این آزمایش یک یا چند کلاس (IgG، IgM، یا به ندرت (IgAاز آنتی بادی های بتا-2 گلیکوپروتئین 1 را شناسایی و اندازه گیری می کند. آنتی بادی بتا-2 گلیکوپروتئین 1 یک پروتئین c-factro است که به فسفولیپیدها متصل می شود. فسفولیپیدها پروتئین‌های لیپیدی هستند که در خارجی ترین لایه سلول‌ها (غشای سلولی) از جمله سلول‌های خونی مانند پلاکت‌ها یافت می‌شوند. در سندرم ضد فسفولیپید (APS)اتوآنتی بادی هایی تولید می شوند که فسفولیپید و عوامل کمکی آن مانند B2GP1 را هدف قرار می دهند. اتوآنتی بادی ها توسط بدن تولید می شوند و بر علیه بدن عمل می کنند. در APS 3 نوع آنتی بادی B2GP1، ضد کاردیولیپین ACL)) و ضد انعقاد لوپوس ممکن است دیده شود.
آنتی بادی های آنتی فسفولیپید در فرآیند انعقاد خون دخالت می کنند اما هنوز طور کامل شناخته نشده است. وجود آنها خطر ایجاد لخته های خونی نامناسب در شریان ها و سیاهرگ ها را در فرد افزایش می دهد. آنتی بادی های آنتی فسفولیپید بیشتر در افراد مبتلا به سندرم آنتی فسفولیپید APS))، اختلال خود ایمنی همراه با لخته شدن خون (ترومبوتیک اپیزودیک)، پلاکت پایین (ترومبوسیتوپنی)، یا عوارض بارداری مانند پره اکلامپسی و سقط های مکرر خصوصا در سه ماهه دوم و سوم دیده می شود.
آنتی بادی های آنتی فسفولیپید همچنین ممکن است در گردش خون بیماران مبتلا به سایر اختلالات خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) نیز تشخیص داده شود.