جهت تعیین ابتلای فردبه HIV
- هنگامی که فرد در معرض ویروس قرار گرفته است.
- قبل از باردار شدن یا در دوران بارداری
- نمونه خون
- گاهی از نمونه ادرار و بزاق نیز استفاده می شود.
آمادگی خاصی لازم ندارد.
ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) سلول های سیستم ایمنی فرد را آلوده می کند و عامل بیماری ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) است. هنگامی که فردی به HIV آلوده می شود، از طریق قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بدن فرد آلوده، ویروس به سرعت شروع به تولید مثل می کند. بنابراین، در چند هفته اول عفونت، میزان ویروس (بار ویروسی) در خون می تواند بسیار زیاد باشد.
سیستم ایمنی با تولید آنتی‌بادی‌های ضد ویروس به آن پاسخ می‌دهد و حدود 3 تا 4 هفته پس از قرار گرفتن در معرض ویروس، در خون قابل شناسایی است.
با افزایش سطح آنتی بادی HIV، بار ویروسی در خون کاهش می یابد. این عفونت اولیه HIV ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد یا گاهی اوقات یک بیماری تب مانند آنفولانزا یا غده ای ایجاد کند. تنها راه برای تشخیص اینکه آیا فرد آلوده شده است یا خیر، آزمایش HIV است. تست های غربالگری HIV مدرن آنتی ژن های HIV (بخش هایی از خود ویروس، معمولاً پروتئینی به نام آنتی ژن (p24 و/یا آنتی بادی هایی که در پاسخ به عفونت HIV تولید می شوند را شناسایی می کنند.
دو نوع آزمایش اصلی برای غربالگری HIV در دسترس است:
- آزمایش ترکیبی آنتی بادی و آنتی ژن: جهت غربالگری HIV است که به عنوان آزمایش خون در دسترس است. با تشخیص آنتی بادی و آنتی ژن، احتمال تشخیص عفونت بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض ویروس افزایش می یابد. این آزمایش‌ها می‌توانند عفونت HIV را در اکثر افراد 2 تا 6 هفته پس از مواجهه تشخیص دهند.
- آزمایش آنتی بادی HIV: این آزمایش پس از قرار گرفتن در معرض ویروس، کمی بیشتر طول می کشد تا مثبت شود، اما امکان انجام آن از روی خون یا مایع دهان وجود دارد. آزمایش آنتی بادی HIV می تواند عفونت را در اکثر افراد 3-12 هفته پس از مواجهه تشخیص دهد.