-
تشخیص عفونت فعال یا اخیر مایکوپلاسما
-
هنگامی که پزشک مشکوک است که علائم تنفسی یا سیستمیک ناشی از عفونت مایکوپلاسما است.
-
هنگامی که هنگامی که پزشک مشکوک است عفونت تناسلی ناشی از عفونت مایکوپلاسما است.
- خون وریدی
- ادرار
- سواب دهانی
- خلط
- سواب ژنیتال
- آمادگی خاصی لازم نیست.
مایکوپلاسماها کوچکترین میکروارگانیسم های آزاد شناخته شده هستند. برخی از آنها به عنون فلور طبیعی موجود در گلو، دستگاه تنفسی فوقانی و دستگاه ادراری تناسلی می باشند.
بیشتر موارد عفونت M. pneumoniae خفیف و خود محدود شونده است و باعث علائم غیر اختصاصی مانند برونشیت، آبریزش بینی و سرفه می شود که ممکن است برای چند هفته ادامه داشته باشد. در نوزادان بسیار کم سن و سال، افراد مبتلا به آسم و همچنین افرادی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف شده است ( افرادمبتلا به HIV/AIDS) علائم ممکن است تشدید شود.
سایر عفونت‌های مایکوپلاسما نسبت به موارد مشاهده شده حاصل از مایکوپلاسما پنومونی کمتر است.
آنتی بادی های IgM اولین آنتی بادی هایی هستند که بدن در پاسخ به تولید می کند. سطح IgM برای مدت کوتاهی افزایش می‌یابد و سپس کاهش می‌یابد و برای چندین ماه همینطور باقی می‌ماند.
تولید آنتی بادی IgG به دنبال تولید IgM است که در طول زمان افزایش می یابد و سپس تثبیت می شود.
بیماری های مرتبط با عفونت پنومونی مایکوپلاسما عبارتند از فارنژیت، تراکئوبرونشیت و پنومونی.
نتایج مثبت IgM با عفونت حاد سازگار است، اگرچه ممکن است واکنش متقاطع مرتبط با سایر عفونت های مایکوپلاسما وجود داشته باشد. یک نتیجه مثبت IgG تنها نشان دهنده مواجهه مجدد ایمونولوژیک است.
علاوه بر تست های سرولوژی، تست مولکولی PCRبرای تشخیص عفونت مایکوپلاسمایی استفاده می شود.