- ارزیابی سطح پتاسیم
-
نظارت بر افرادی که دیورتیک ها یا داروهای قلبی مصرف می کنند.
-
بررسی فشار خون بالا و بیماری های کلیوی
- خون وریدی
- آمادگی خاصی لازم نیست اما از آنجاکه برخی از داروها ممکن است در نتیجه آزمایش پتاسیم اختلال ایجاد کنند، داروهای مصرفی خود را به پزشکتان اطلاع دهید.
پتاسیم در تمام مایعات بدن وجود دارد، اما بیشترین غلظت آن درون سلول ها است. فقط مقدار بسیار کمی پتاسیم در سرم یا پلاسمای خون موجود است.
پتاسیم نوعی الکترولیت است. الکترولیت ها مواد معدنی با بار الکتریکی هستند که به کنترل سطح مایعات و تعادل اسیدها و بازها (تعادل PH) در بدن کمک می کنند. آنها همچنین به کنترل فعالیت عضلانی و عصبی کمک می کنند و عملکردهای مهم دیگری را انجام می دهند. بدین صورت که غلظت غیر طبیعی پتاسیم می تواند عملکرد اعصاب و ماهیچه ها از جمله عضلات قلب را تغییر دهد. در موارد شدید ممکن است در ضربان قلب خود اختلال ایجاد کند یا حتی ممکن است عضله قلب توانایی انقباض خود را از دست بدهد
به علت تاثیر چشمگیر پتاسیم در سلامت بدن، میزان آن در سرم به شدت کنترل می شود. سطوح پتاسیم <3 mEq/L همراه با علائم مشخص عصبی- عضلانی نشان دهنده یک درجه بحرانی از تخلیه داخل سلولی پتاسیم می باشد. سطوح پتاسیم <2/5 mEq/L به طور بالقوه تهدید کننده حیات فرد می باشد.
آزمایش پتاسیم اغلب به عنوان گروهی از آزمایشات معمول به نام پانل الکترولیت، پانل کلیوی، پانل متابولیک پایه یا جامع است و برای نظارت یا تشخیص شرایط مربوط به سطوح غیر طبیعی پتاسیم استفاده می شود. این شرایط شامل دیابت، بیماری کلیوی، فشار خون بالا و بیماری قلبی است.
پتاسیم معمولاً همراه با سدیم، اوریک اسید و کراتینین به عنوان بخشی از تست عملکرد کلیه اندازه گیری می شود.
سطوح پتاسیم بیش از حد بالا یا بسیار پایین ممکن است نشانه ای از یک مشکل جدی باشد.
هیپرکالمی (افزایش غلظت پتاسیم خون) در این شرایط بدن کمتر قادر به دفع پتاسیم از طریق ادرار است، بنابراین سطح آن در خون بالا می رود.
هیپوکالمی (کاهش غلظت پتاسیم خون) این شرایط به علت از دست دادن بیش از حد پتاسیم در اثر اسهال، استفراغ شدید و همچنین از طریق کلیه ها در ادرار ایجاد می شود