-
تشخیص بیماری نقرس
-
ارزیابی پره اکلامپسی
- در صورت مشاهده درد مفاصل یا نشانه هایی که پزشک به نقرص مشکوک شود.
- نظارت بر سطح اسید اوریک هنگام انجام شیمی درمانی یا رادیوتراپی
- خون وریدی
- ادرار
- آمادگی خاصی لازم نیست.
اوریک اسید یک ترکیب نیتروژنی، محصول کاتابولیسم پورین ها (ترکیبات نیتروژن دار) است. پورین در موادی مانند اسیدهای نوکلئیک (DNA,RNA) در بدن یافت می شود. آنها از هضم برخی غذاها (نخود، لوبیا، جگر و...)، نوشیدنی های الکلی، مرگ سلولی یا به ندرت یک تمایل ارثی به تولید اوریک اسید بیش از حد، دیده می شود. از میان موارد نام برده شده شایع ترین علت تجمع اسید اوریک تمایل ارثی به تولید بیش از حد اسید اوریک یا عملکرد ضعیف کلیه است که باعث کاهش توانایی دفع اسید اوریک می شود. بیشترین میزان اوریک اسید توسط کلیه ها و مقادیر کمتر آن توسط سیستم گوارشی دفع می شود.
اگر اوریک اسید بیش از حد تولید شود یا به اندازه کافی حذف نشود، می تواند در بدن تجمع یابد و باعث هیپراوریسمی شود. وجود اوریک اسید اضافی می تواند باعث نقرس شود. نقرس نوعی آرتریت است که به علت تشکیل کریستال های اسید اوریک در مایع مفصلی موجب التهاب مفاصل می شود. اوریک اسید اضافی نیز می تواند در بافت هایی مانند کلیه رسوب کرده و منجر به سنگ کلیه یا نارسایی کلیه شود.