جهت تشخیص عفونت ادراری
زمانی که علائم عفونت ادراری مانند درد هنگام ادرار کردن و تکرر ادرار
نمونه ادرار
آمادگی خاصی لازم ندارد اما باید قبل از تهیه نمونه فرد خود را با مایع شستشو دهد سپس نمونه گیری را انجام دهد.
ادرار یکی از مواد زائد بدن است که در کلیه ها تولید می شود. به طور معمول، ادرار حاوی تعداد قابل توجهی از میکروارگانیسم ها نیست. با این حال، اگر باکتری ها یا مخمرها به دستگاه ادراری وارد شوند، کثیر می شوند و موجب عفونت دستگاه ادراری (UTI) می گردند. اشریشیا کلی (E. coli) عامل بیشتر عفونت های ادراری است و یکی از شایع ترین باکتری های موجود در روده انسان است. سایر باکتری های شناسایی شده شامل پروتئوس، کلبسیلا و استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس هستند. در صورت وجود باکتری در ادرار، حساسیت آنتی بیوتیکی آزمایش صورت می گیرد تا بتوان درمان موثری را انجام داد.
مقداری از نمونه ادرار در سطح یک یا چند صفحه آگار پخش می شود و یک شب در انکوباتور قرار می گیرد. اگر در پایان آن زمان روی صفحات آگار رشدی وجود نداشته باشد، کشت برای تعداد قابل توجهی از میکروارگانیسم‌هایی که می‌توانند باعث عفونت شوند منفی در نظر گرفته می‌شود. اگر باکتری یا مخمر وجود داشته باشد، آنها با آزمایش های بیوشیمیایی یا مولکولی اضافی شناسایی می شوند. آزمایشات بیشتر مشخص خواهند کرد که کدام آنتی بیوتیک در درمان عفونت موثر است.